Sidor som bilder
PDF
ePub

1.

Convention entre S. M. le Roi de Sardaigne et S. A. R. le Duc de Modène par laquelle sont confirmés les Traités conclus entre S. M. et S. A. R. la Duchesse de Massa et Carrara, et les dispositions du Traité du 18 Janvier 1817, conclu entre S. M. et S. A. R. le Duc de Modène sont appliquées aux sujets de la Principauté de Massa et Carrara. Signé à Modène, le 27. Février 1830.

(Traités publics de la Royale Maison de Savoye, par le Comte de la Marquerite. Turin 1836. T. IV. p. 622.).

La Real Corte di Modena e la Real Corte di Sardegna, dopo la riunione degli Stati di Massa e Carrara ai Dominii Estensi, avendo convenuto senza nulla immutare ai Trattati che furono stipulati tra S. A. R. la Duchessa di Massa e Carrara di felice memòria, e S M. il Re di Sardegna, i quali Trattati staranno fermi in ogni loro parte, di accordare ai sudditi di Sua Maestà anche negli Stati di Massa e Carrara gli stessi vantaggi, e le medesime facilitazioni, di cui godono nelle altre Provincie dei Dominii Estensi in virtù del Trattato stipulato fra S. A. R. il Duca di Modena e S. M. il Re di Sardegna il 18 Gennaio 1817. per l'abolizione delle leggi d'ubena, e per le altre reciprocità in esso convenute a favore dei rispettivi loro sudditi; quindi è che

Il sottoscritto Senatore Gran Croce dell' I. Sacro Angelico Ordine Costantiniano di S. Giorgio di Parma, Commendatore dell'Ordine Austriaco di Leopoldo, Gran Ciamberlano, Consigliere di Stato, ed incaricato del Ministero degli affari esteri della prelodata A. S. R., in virtù dell'autorizzazione avuta dall Augusto suo Sovrano, dechirara colla presente che fermi stando tutti i TratNouv. Série, Tome 1.

A

1830

1830 tati stati stipulati fra S. A. R. la Duchessa di Massa e Carrara di felice memoria e S. M. il Re di Sardegna, quello seguito il 18 Gennaio 1817. fra S. A. R. il Duca di Modena e la prelodata M. S. sarà esteso a favore dei sudditi Sardi nei predetti Stati di Massa e Carrara riuniti a questi Dominii Estensi.

In fede di che il sottoscritto ha firmata la presente per essere cambiata con altra simile dichiarazione di Sua Excellenza il Signor Conte Vittorio Sallier della Torre, Generale di Cavalleria, Ministro, e Primo Segretario di Stato per gli affari esteri di S. M. il Re di Sardegna in nome dell' Augusto suo Sovrano, la quale dechiarazione abbia effetto di assicurare una perfetta reciprocità ai nuovi sudditi di S. A. R, l' Archiduca Duca di Modena degli Stati di Massa e Carrara in tutti i Dominii di S. M. Sarda.

Il sottoscritto ha inoltre fatto apporre alla presente il sigillo delle sue armi. Fatto a Modena, il 27. Feb

braio 1830.

GUISEPPE MARCHESE MOLZA.

(Le Comte de la Tour, Ministre du Roi de Sardaigne au Département des relations extérieures, a signé une déclaration semblable le 27. Février 1830.).

2.

Breve de S. S. Pie VIII adressé à l'Archevêque de Cologne et aux Evéques de Trèves, de Paderborn et de Munster. En date de Rome, le 25 Mars 1830.

(Esposizione di fatto documentata su quanto ha preceduto e seguito la deportazine di Monsignor Droste Archivescovo di Colonia. Roma, 1838. p. 3.)

Ven. Fratribus Ferdinando Augusto, Archiepiscopo Coloniensi, Josepho, Episcopo Treverensi, Frederico Clementi, Episcopo Paderbonensi, et Caspari Maximiliano, Episcopo Monasteriensi.

Pius P. P. VIII.

Ven. Fratres, Salutem etc. etc.
Literis altero abhinc anno ad Leonem XII glor.

mem. Praedecessorem Nostrum datis diligenter, Vene- 1830 rabiles Fratres, exposuistis arduum, in quo versamini, discrimen, propterea quod civili lege isthic ante paucos annos lata praescriptum est, ut in matrimoniis mixtis liberi utriusque sexus in religione patris, aut certe ad ejus arbitrium educenter, simulque sacerdotibus interdictum, ne a personis matrimonia hujusmodi contracturis ullam exigant super religiosa nasciturae prolis institutione sponsionem. Et ipsi quidem vel ex eo tempore participes fuimus summi moeroris, quo idem Optimus Pontifex affectus est ob angustias has Vestras, quas eae litterae plenius explicabant. Sed graviori adhuc molestia nunc angimur, quum humilitati Nostrae inscrutabili Dei judicio reservatum est ea Vobis responsa reddere, quae praedecessor Noster praebere, morte praeventus, non potuit. Siquidem Sanctae huic Sedi prorsus non licet, illa omnia permittere, quae in istis regionibus ad ejus legis executionem postulari significastis. Verum duo sunt, quae haud parum Nos recreant, videlicet Vestrum pariter, et sacerdotum, qui sub Vobis sunt, pro doctrina ecclesiae tuenda servandisque illius regulis studium, quod praedictis quoque ad Leonem XII litteris demonstrastis; ac Serenissimi Borussiae Regis indulgentia, qui, ut pariter innuistis, ipse auctor quodammodo Vobis fuit, ut Apostolicae huic sedi integrum rerum statum ingenue explicantes, illam super auxietatibus Vestris consuleretis; hinc enim merito confidimus, non modo Vos rescriptis hisce Nostris plane obsequuturos, sed ipsam quoque Serenissimi Regis Majestatem Vobis non succènsuram, si eidem in rebus civilibus ex animo obsecundantes, in iis tamen, quae non civiles matrimonii effectus, sed ipsam attingunt matrimonii ejusdem sanctitatem, et religiosa conjugum officia respiciunt, sacras religionis catholicae regulas custodiatis. Itaque ad rem propius veniendo, haud Nobis opus est, ut fraternitates Vestras sacra omni doctrina peritissimas edoceamus, quaenam adversus niixtas, de quibus agitur, nuptias ecclesiae ratio sit. Ergo ignotum Vobis non est, ecclesiam ipsam a connubiis hujusmodi, quae non parum deformitatis, et spiritualis periculi prae se ferunt, abhorrere; atque idcirco Apostolicam hanc sedém summo semper constantique studio curasse, ut canonicae leges, matrimonia eadem prohibentes religiose custodirentur.

Quodsi Romani pontifices a sanctissimo illo Cano

1830 num interdicto nonnunquam dispensasse inveniuntur, id profecto graves ob causas, et aegre admodum fecerunt, suisque dispensationibus adjicere consueverunt conditionem expressam de praemittendis matrimonio opportunis cautionibus, non modo ut conjux catholicus ab acatholico perverti non posset, quin potius ille teneri se sciret ad hunc pro viribus ab errore retrahendum, sed etiam ut proles utriusque sexus ex eodem matrimonio procreanda in catholicae religionis sanctitate omnino educaretur. Nostis autem, Venerabiles Fratres, ipsas omnes cautiones eo spectare, ut hac in re naturales divinaeque leges sartae tectae habeantur: quandoquidem exploratum est, catholicas personas, seu viros, seu mulieres, quae nuptias cum acatholicis ita contrahunt, ut se aut futuram sobolem periculo perversionis temere committant, non modo canonicas violare sanctiones, sed directe etiam. gravissimeque in naturalem ac divinam legem peccare. Atque exinde jam intelligitis, Nos quoque gravissimi coram Deo et ecclesia criminis reos fore, si circa nuptias hujusmodi istis in regionibus contrahendas illas a Vobis, aut a parochis Vestrarum dioecesium fieri assentiremur, per quae, si non verbis, factis tamen ipsis indiscriminatim approbarentur. Quare Nos summopere commendantes zelum illum Vestrum, quo catholicos Vestrae curae commissos a connubiis mixtis avertere hactenus allaborastis, enixe Vos in Domino exhortamur, ut posthac pariter in id ipsum sedulo incumbatis in omni patientia et doctrina, horum deinde laborum copiosam in coelis mercedem accepturi. Juxta haec igitur, quoties praesertim catholica aliqua mulier viro acatholico nubere velit, diligenter ab episcopo seu a parocho edocenda erit, quaenam circa hujusmodi nuptias Canonum sententia sit, serioque admonenda de gravi scelere, quo apud Deum rea fiet, si eos violare praesumat; et maxime opportunum erit, eandem adhortari, ut meminerit firmissimum illud nostrae religionis dogma, quod,,extra veram catholicam fidem nemo salvus esse potest:" proindeque agnoscat, se in filios, quos a Deo exspectat, jam nunc crudelissime acturam, si tales contraxerit nuptias, in quibus sciat illorum educationem in viri acatholici arbitrio futuram. Quae quidem salubria monita erunt etiam prout prudentia suggesserit, iteranda eo praesertim tempore, quo nuptiarum dies instare videatur, dumque consuetis pro

« FöregåendeFortsätt »