GREEK WAR SONG*.

1.

ΔΕΥΤΕ, παῖδες τῶν Ἑλλήνων:
ὁ καῖρος τῆς δόξης ἦλθεν,
ἂς φανῶμεν ἄξιοι ἐκείνων
που μᾶς δῶσαν τὴν ἀρχήν
Ας πατήσομεν ἀνδρείως
τὸν ζυγὸν τῆς τυραννίδος.
Ἐκδικήσωμεν πατρίδος
καθ' ὄνειδος αἰσχρόν.

Τὰ ὅπλα ἂς λάβωμεν

παῖδες Ἑλλήνων ἄγωμεν· ποταμιδὼν ἐχθρῶν τὸ αἷμα ἂς τρέξη ὑπὸ ποδών.

2.

"Οθεν εἶσθε τῶν Ἑλλήνων
κόκκαλα ἀνδρειομένα,
πνεύματα ἔσκορπισμένα,
τώρα λάβετε πνοην ;
στην φωνὴν τῆς σαλπιγκός μου ;
συναχθήτε ὅλα ὅμου·
τὴν ἑπτάλοφον ζητεῖτε,

καὶ νικᾶτε πρὸ παντοῦ.

Τὰ ὅπλα ἂς λάβωμεν, &c.

3.

Σπάρτα, Σπάρτα, τί κοιμᾶσθε
ὕπνον λήθαργον βαθὺν ;

A translation of this song will be found among the

smaller Poems, in the third volume.

ξύπνησαν κραξε ̓Αθήνας
σύμμαχον παντοτεινήν.
Ενθυμείθητε Λεοννίδου
ἥρωος τοῦ ξακοστου,
τοῦ ἀνδρὸς ἐπαινεμένου
φοβεροῦ καὶ τρομεροῦ.

Τὰ ὅπλα ἂς λάβωμεν, &c.

4.

“Ο που εἰς τάς Θερμοπύλας
πόλεμον αὐτὸς κροτεί,
καὶ τοὺς Πέρσας ἀφανίζει
καὶ αὐτῶν κατὰ κρατεῖ·
Μέτριακοσίους ἄνδρας

εἰς τὸ κέντρον προχωρει,
καὶ ὡς λέων θυμώμενος,
εἰς τὸ αἷμα τῶν βουτεῖ.

Τὰ ὅπλα ἂς λάβωμεν, &c.

ROMAIC EXTRACTS.

Ρωσσος, "Αγκλος, καὶ Γάλλος κάμνοντες τὴν περιήγησιν τῆς Ἑλλάδος, καὶ βλέποντες τὴν ἀθλίαν τὴν κατά. στασιν, εἰρώτησαν καταρχὰς ἕνα Γραικὸν φιλέλληνα διὰ νὰ μάθουν τὴν αἰτίαν, μετ ̓ αὐτὸν ἕνα μητρο πολίτην, εἶτα ἕνα βλάχμπειν, ἔπειτα ἕνα πραγματ τευτὴν, καὶ ἕνα προεστῶτα.

μας,

Εἰπέ ὦ φιλέλληνα, πῶς φέρεις τὴν σκλαβίαν
καὶ τὴν ἀπαρίγορητον τῶν Τούρκων τυραννίαν;
πῶς ταῖς ξυλαῖς καὶ ὑβρισμοὺς καὶ σηδηροδεσμίαν
παίδων, παρθένων, γυναίκων ἀνήκουστον φθορεῖαν;
Δὲν εἶσθαι ἐσεῖς απογονοι ἐκείνων τῶν Ἑλλήνων

τῶν ἐλευθέρων καὶ σοφῶν καὶ τῶν φιλοπατρίδων
καὶ πῶς ἐκεῖνοι ἀπέθνησκον διὰ τὴν ἐλευθερίαν,
καὶ τώρα ἐσεῖς ὑπούκεισθαι εἰς τέτοιαν τυραννίαν,
καὶ ποῖον γένος ὡς ἐσεῖς ἐστάθη φωτισμένον
εἰς τὴν σοφίαν, δύναμην, εἰς κ' ὅλα ζακουσμένον·
πῶς νῦν ἔκαταστήσατε τὴν φωτινὴν Ἑλλάδα.
βαβα! ὡς ἕνα σκέλεθρον, ὡς σκοτεινὴν λαμπάδαν !
Ομίλει, φίλτατε Γραικέ, εἰπέ τὴν αἰτίαν :
μὴ κρύπτης τίποτης ἡμῶν, λύε τὴν ἀπορίαν.

μας

Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝΟΣ.

Ῥωσσ-αγκλο-γαλλοι, Ἑλλὰς, καὶ ὄχι ἄλλοι,
ἦτον, ὡς λέτε, τόσον μεγάλη,
νῦν δὲ ἄθλία, καὶ ἀναξία
ἀφ' φοὺ ἀρχίσεν ἡ ἀμαθία.
οστ ̓ ἠμποροῦσαν νὰ τὴν ξυπνήση
τοῦτ ̓ εἰς τὸ χειρον τὴν ὁδηγοῦσι
αὐτὴ στενάζει τὰ τέκνα κράζει,
στο να προκόπτουν ὅλα προστάζει
καὶ τότε ἐλπίζει ὅτι κερδίζει.
εὑρεῖν, ὁποῦ ̓χει νῦν τὴν φλογίζει
Μά· ὅστις τολμήση να την ξυπνήση
πάγει στὸν ἅδην χωρίς τινα κρίσιν.

The above is the commencement of a long dramatic satire on the Greek priesthood, princes, and gentry; it is contemptible as a composition, but perhaps curious as a specimen of their rhyme: I have the whole in MS. but this extract will be found sufficient. The Romaic in this composition is so easy as to render a version an insult to a scholar; but those who do not understand the original will excuse the following bad translation of what is in itself indifferent.

TRANSLATION.

A Russian, Englishman, and Frenchman making the tour of Greece, and observing the miserable state of the country, interrogate, in turn, a Greek Patriot, to learn the cause; afterwards an Archbishop, then a Vlackbey*, a Merchant, and Cogia Bachi or Primate.

Thou friend of thy country! to strangers record
Why bear ye the yoke of the Ottoman Lord?
Why bear ye these fetters thus tamely display'd,
The wrongs of the matron, the stripling, and maid?
The descendants of Hellas's race are not ye!

The patriot sons of the sage and the free,

Thus sprung from the blood of the noble and brave,
To vilely exist as the Mussulman slave!

Not such were the fathers your annals can boast,
Who conquer'd and died for the freedom you lost!
Not such was your land in her earlier hour,
The day-star of nations in wisdom and power!
And still will you thus unresisting increase,
Oh shameful dishonour! the darkness of Greece?
Then tell us, beloved Achæan! reveal

The cause of the woes which you cannot conceal.

The reply of the Philellenist I have not translated, as it is no better than the question of the travelling triumvirate; and the above will sufficiently show with what kind of composition the Greeks are now satisfied. I trust I have not much injured the original in the few lines given as faithfully, and as near the "Oh, Miss Bailey! unfortunate Miss Bailey!" measure of the Romaic, as I could make them. Almost all their pieces, above a song, which aspire to the name of poetry, contain exactly the quantity of feet of

"A capta in bold of Halifax who lived in country quarters," which is in fact the present heroic couplet of the Romaic.

*Vlackbey, Prince of Wallachia.

SCENE FROM O ΚΑΦΕΝΕΣ.

TRANSLATED FROM THE ITALIAN OF GOLDONI, BY SPERIDION VLANTI.

ΣΚΗΝΗ ΚΓ.

ΠΛΑΤΖΙΔΑ εἰς τὴν πόρταν τοῦ χανιοῦ, καὶ οἱ ἄνωθεν. ΠΛΑ. Ω Θεέ ! ἀπὸ τὸ παραθύρι μοῦ ἐφάνη νὰ ἀκούσω τὴν φωνὴν του ἀνδρός μου· ἂν αὐτὸς εἶναι ἐδὼ, ἔφθασα σὲ καιρὸν νὰ τὸν ξεντροπιάσω. [Εὐγαίνει ἕνας δοῦλος ἀπὸ τὸ ἐργαστήρι.] Παλικάριπές μου σὲ παρακαλῶ ποιὸς εἶναι ἐκεῖ εἰς ἐκείνους τοὺς ὀντάδες ;

ΔΟΥΛ. Τρεῖς χρήσιμοι ἄνδρες. Ἕνας ὁ κὺς Εὐγένιος, ὁ ἄλλος ὁ κὺρ Μάρτιος Ναπολιτάνος, καὶ ὁ τρίτος ὁ Κύρ Κόντε Λέανδρος ̓Αρδέντης.

ΠΛΑ. (Ανάμεσα εἰς αὐτοὺς δὲν εἶναι ὁ Φλαμίνιος, ἂν ὅμως δὲν ἄλλαξεν ὄνομα.)

ΛΕΑ. Νὰ ζῇ ἡ καλὴ τύχη τοῦ κυρ Εὐγενίου. [Πίνωντας.] ΟΛΟΙ. Νὰ ζῆ, νὰ ζῆ.

ΠΛΑ. (Αὐτὸς εἶναι ὁ ἄνδρας μου χωρὶς ἄλλο.) Καλὲ ἄνθρωπε κάμε μου τὴν χαρὶν νὰ μὲ συντροφεύσης ἀπάνω εἰς αὐτοὺς τοὺς ἀφεντάδες, ὁποῦ θέλω νὰ τοὺς παίξω μίαν. [Πρὸς τὸν δούλον.]

ΔΟΥ. Ορισμός σας· (συνηθισμένον ὀφφίκιον τῶν δουλευ τῶν.) [Τὴν ἐμπάζει ἀπὸ τὸ ἐργαστήρι τοῦ παιγνιδιοῦ.] ΡΙΔ. Καρδιά, καρδιὰ, κάμετε καλὴν καρδιὰν, δὲν εἶναι τίποτες. [Πρὸς τὴν Βιττόριαν.]

ΒΙΤ. Ἐγὼ αἰσθάνομαι πῶς ἀπεθαίνω· [Συνέρχεται εἰς τὸν ἑαυτόν τῆς.]

[ ̓Απὸ τὰ παράθυρα τῶν ὀντάδων φαίνονται ὅλοι, ὁποῦ σηκόνωνται ἀπὸ τὸ τραπέζι συγχισμένοι, διὰ τὸν ξαφνισμὸν τοῦ Λεάνδρου βλέπωντας τὴν Πλάτζιδα, καὶ διατὶ αὐτὸς δείχνει πῶς θέλει νὰ τὴν φονεύση.]

ΕΥΓ. Ὄχι, στάθητε.