This is better. So much the better. Αὐτὸ εἶναι τὸ καλίτερον. Τόσον τὸ καλίτερον. Ἔχετε λόγον; ἔχετε δίκαιον. You are in the right. Διὰ νὰ σᾶς εἴπω τὴν ἀλήθειαν. Βάλλω στίχημα ὅτι εἶναι. Βάλλω στίχημα ὅτι δὲν εἶναι ἔτζη. Ναὶ, μὰ τὴν πίστιν μου. Σᾶς ὀμνύω ὡσὰν τεμημένος ἄνθρωπος. Σᾶς ὀμνύω ἐπάνω εἰς τὴν τιμήν μου. Πιστεύσετε με. Ημπορῶ νὰ σᾶς τὸ βεβαιώσω. To affirm, deny, consent, &c. It is true, it is very true. To tell you the truth. Who doubts it? There is no doubt. I believe it, I do not believe it. I say yes. I say no. I wager it is. I wager it is not so. Yes, by my faith. In conscience. By my life. Yes, I swear it to you. I swear to you as an honest man. I swear to you on my honour. Believe me. I can assure you of it. I would lay what bet you please on this. Your jest by chance? Do you speak seriously? I speak seriously to you, and tell you the truth. او καλὴν Δὲν εἶναι τίποτες ἀπὸ αὐτὸ. Εἶναι ἕνα ψεῦδος μία ἀπάτη. I assure you of it. I must believe you. Well, well. It is not true. It is false. There is nothing of this. It is a falsehood, an imposture. Ἐγὼ ἀστείζομουν (ἐχορά- I was in joke. Ἐγὼ το εἶπα διὰ νὰ γελάσω. Μὲ ἀρέσει κατὰ πολλὰ. Ἐγὼ ἐναντιώνομαι εἰς τοῦτο. Διὰ νὰ συμβουλευθῆς, νὰ στο ταχειρισθῆ ἡμεῖς ; Ας κάμωμεν ἔτζη. Εἶναι καλίτερον ἐγὼ νὰ· Σταθῆτε ὀλίγον. I said it to laugh. It pleases me much. I agree with you. I give my assent. I do not oppose this. I will not. I object to this. To consult, consider, or re- What ought we to do? What do you advise me to do? Let us do this. It is better that I- Δὲν ἤθελεν εἶναι καλίτερον Would it not be better that νά Ἐγὼ ἀγαποῦτα καλίτερα. Θέλετε κάμει καλίτερα ἂν ̓Αφήσετέ με. Αν ἤμουν εἰς τὸν τόπον σας ἐγώ Εἶναι τὸ ἴδιον. I wish it were better. If I were in your place I—— It is the same. The reader by the specimens below will be enabled to compare the modern with the ancient tongue. PARALLEL PASSAGES FROM ST. JOHN'S GOSPEL. Νέον. Κεφάλ. ά. 1. ΕΙΣ τὴν ἀρχὴν ἦτον ὁ λόγος· καὶ ὁ λόγος ἦτον μετὰ Θεοῦ· καὶ Θεὸς ἦτον ὁ λόγος. 2. Ετοῦτος ἦτον εἰς τὴν ἀρχὴν μετὰ Θεοῦ. 3. Ὅλα [τὰ πράγματα] διὰ μέσου τοῦ [λόγου] ἐγίνηκαν, καὶ χωρὶς αὐτὸν δὲν ἔγινε κανένα εἴτι ἔγινε. 4. Εἰς αὐτὸν ἦτον ζωὴ· καὶ ἡ ζωὴ ἦτον τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. 5. Καὶ τὸ φῶς εἰς τὴν σκοτείαν φέγγει, καὶ ἡ σκοτεία δὲν τὸ κατάλαβε. 6. Ἔγινεν ἕνας ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος ἀπὸ τὸν Θεὸν, τὸ ὄνομά του Ἰωάννης. Αὐθεντικὸν. Κεφάλ. ά. 1. Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος, καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεὸν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ λόγος. 2. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. 3. Πάντα δι' αὐτοῦ ἐγέ νετο· δὲ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν, ὃ γέγονεν. 4. Ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώ πων. 5. Καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, δὲ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν. 6. Εγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ, ὄνομα αὐτῷ Ἰωάννης. THE INSCRIPTIONS AT ORCHOMENUS, FROM MELETIUS. ΟΡΧΟΜΕΝΟΣ, κοινῶς Σκριποῦ, Πόλις ποτὲ πλουσίως τάτη καὶ ἰσχυρωτάτη, πρότερον καλουμενη Βοιωτικαὶ ̓Αθῆναι, εἰς τὴν ὁποίαν ἦτον ὁ Ναὸς τῶν Χαρίτων, εἰς τὸν ὁποῖον ἐπλήρῳνον τέλη οἱ Θηβαῖοι, οὗτινος τὸ ἔδαφος ἀνεσκάφθε ποτὲ ὑπὸ τῶν Ασπαλάγκων. Ἐπανηγύριζον εἰς αὐτὴν τὴν Πόλιν τὰ Χαριτήσια, τοῦ ὁποίου ̓Αγῶνος εὗρον ἐπιγραφάς ἐν στήλαις ἔνδον τοῦ κτισθέντος Ναοῦ ἐπ ̓ ὀνόματι τῆς Θεοτόκου, ὑπὸ τοῦ Πρωτοσπαθαρίου Λέοντος, ἐπὶ τῶν Βασιλέων Βασιλείου, Λέοντος, καὶ Κωνσταντίνου, ἐχούσας οὕτως. Ἐν μὲν τῇ μια κοινως. « Οἵδε ἐνίκων τὸν ἀγῶνα τῶν χαριτησίων. « Σαλπιστής. · Μῆνις ̓Απολλωνίου ̓Αντιοχευς ἀπὸ Μαιάνδρου. Νουμήνιος Νουμηνίου ̓Αθηναῖος. « Ποιητὴς ἐπῶν. «Αμηνίας Δημοκλέους Θηβαῖος. “ Αὐλητής. |