JOANNI MILTONI

LONDINENSI,

Juveni patria, virtutibus eximio,

VIRO qui multa peregrinatione, ftudia cuncta orbis terrarum loca perfpexit, ut novus Ulyffes omnia ubique ab omnibus apprehenderet:

Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ fic revivifcunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plaufus populorum ab propria fapientia excitatos intelligat :

Illi, cujus animi dotes corporifque fenfus ad admirationem commovent, et per ipfam motum cuique auferunt; cujus opera ad plaufus hortantur, fed * nuftate vocem laudatoribus adimunt.

ve

Cui in memoria totus orbis; in intellectu fapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos cœleftium fphærarum fonitus aftronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos

* vaftitate. Edit. 1645.

Dei magnitudo defcribitur magiftra philofophia legenti antiquitatum latebras, vetuftatis excidia, eru̟ditionis ambages, comite affidua autorum lectione,

Exquirenti, reftauranti, percurrenti.

At cur nitor in arduum?

Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non fufficiant, nec hominum ftupor in laudandis fatis eft, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus,

Tanto homini fervus, tantæ virtutis amator.

ELE

ELEGIA RUM

LIBER PRIMUS.

TA

Elegia prima ad CAROLUM DEODATUM.
ANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ,
Pertulit & voces nuncia charta tuas;
Pertulit occiduâ Devæ Ceftrenfis ab orâ
Vergivium prono quà petit amne falum.
Multùm crede juvat terras aluisse remotas
Pectus amans noftri, tamque fidele caput,
Quòdque mihi lepidum tellus longinqua fodalem
Debet, at unde brevi reddere jussa velit.
Me tenet urbs refluâ quam Thamefis alluit undâ,
Meque nec invitum patria dulcis habet.
Jam nec arundiferum mihi cura revifere Camum,
Nec dudum vetiti me laris angit amor.
Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles,
Quàm male Phœbicolis convenit ille locus!
Nec duri libet ufque minas perferre magistri
Cæteraque ingenio non fubeunda meo.
Si fit hoc exilium patrios adiiffe penates,
Et vacuum curis otia grata fequi,

Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo,
Lætus & exilii conditione fruor.
O ́utinam vates nunquam graviora tuliffet
Ille Tomitano flebilis exul agro !

10

15.

20

Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero,
Neve foret victo laus tibi prima Maro.
Tempora nam licet hic placidis dare libera Mufis, 25
Et totum rapiunt me mea vita libri.
Excipit hinc feffum finuofi pompa theatri,

Et vocat ad plaufus garrula scena fuos..
Seu catus auditur fenior, feu prodigus hæres,
Seu procus, aut pofitâ caffide miles adeft,
Sive decennali fœcundus lite patronus
Detonat inculto barbara verba foro;
Sæpe vafer gnato fuccurrit fervus amanti,
Et nafum rigidi fallit ubique patris ;

30

Sæpe novos illic virgo mirata calores

35

Quid fit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat.

Sive cruentatum furiofa Tragoedia fceptrum

Quaffat, & effufis crinibus ora rotat,

Et dolet, & fpecto, juvat & fpectasse dolendo,

* Interdum & lacrymis dulcis amator ineft: Seu puer infelix indelibata reliquit

40

Gaudia, & abrupto flendus amore cadit,
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor
Confcia funereo pectora torre movens,

Seu moret Pelopeia domus, feu nobilis Ili,

45

Aut luit inceftos aula Creontis avos.

Sed neque fub tecto femper nec in urbe latemus,
Irrita nec nobis tempora veris eunt.

Nos quoque lucus habet vicinâ confitus ulmo,
Atque fuburbani nobilis umbra loci.

59

Sæpius hic blandas fpirantia fidera flammas

Virgineos videas præteriiffe choros.

Ah