the firft was written by St. Matthew who compofed it in the Hebrew language for the use of the profelytes from Judaism;-the fecond by St. Mark, the third by St. Luke,—and the laft by St. John."-Concerning the Epiftles of the Apoftles, the hiftorian gives us from the Commentaries upon St. John's Gofpel,' and the Homilies on the Epiftle to the Hebrews,' the following information: "St. Paul did not write to all the communities which he himself had established, and the Epiftles which he did write are not long. St. Peter has left one Epistle, univerfally acknowledged; the fecond alfo ought not to be entirely excluded from the number of his works, because the matter is ftill doubtful. St. John has written a Gofpel, the Revelation, and a fhort Epiftle. The fecond and third Epiftles ought not to be entirely rejected, fince they were confidered by various people as genuine works of

St.

St. John. The Epiftle to the Hebrews could not well come from St. Paul, because the Greek in which it is written is more elegant than that of the other Epiftles of this Apoftle. In all probability the fubject matter was furnifhed by St. Paul, but the conftruction of the words is the work of fome other person who recorded the thoughts of the Apostle, and illuftrated them with various remarks."-This is Ori gen's review of the writings of the New Teftament; I will infert below the whole paffage of Eufebius, from which I have here only extracted certain parts. Whoever defires to receive

1 Loc. cit. p. 290, 291. δε εν τῷ πρωτῳ των εις το κατα Ματθαιον ευαγγελιον, τον εκκλησιαςικον φυλάττων κάνονα, μενα τεσσαρα είδεναι ευαγγελια μαρτυρεται, ερε πως γραφων ως εν παραδόσεις μαθών περί των τεσσαρων ευαγγελίων, ἅ και μονα αναντιξόητα εσιν εν τη υπο τ8 έρανο εκκλησία το Θεδ' ότι πρωτον μεν γεγραπ και το κατά τον ποτε τελώνην, ύσερον δε αποςολον Ιησε Χριςε Ματθαιον, εκδεδωκοτα αυτο τοις απο Ιεδαϊσμο πιςεύσασι, γραμμασιν ἑβραϊκοις συντεταγμένον

δεν

τέρου

ceive further information of this teacher's evidences for the New Tef

tament,

τερον δε το κατα Μαρκον, ὡς Πετρος ὑφηγησατο αυτῷ ποιησαντα, ὃν και υιον εν τη καθολική επιτολή δια τούτων ὡμολόγησε φασκων, ασπαζεται ὑμας ή εν Βαβυλωνι συνεκλεκτη, και Μαρκος, ο υιος με και τριτον το κατα Λουκαν, το ύπο Παύλε επαινούμενον ευαγγελιον, τοις απο των εθνών πεποιηκοτα· επι πασε το κατα Ιωαννην και εν τῷ πεμπτῳ δε των εις το κατα Ιωαννην εξηγητικων, ὁ αὐτὸς ταῦτα περί των επιτολών των Αποτόλων φησιν· ὁ δὲ ἱκανωθεις διακονος γενεσθαι της καινης διαθηκης 8 γράμματος άλλα πνευματος Παυλος· ὁ πεπληρωκως το ευαγγελιον απο Ιερουσαλημ και κυκλῳ μέχρι το Ιλλυρικό, ουδε πασαις εγραψεν, άις εδίδαξεν εκκλησίαις" αλλα και τις εγραψεν, ολίγους τίχους επέσειλε Πετρος δε εφ ̓ ᾧ οικοδομείται ἡ Χρίσε εκκλησια, ἧς πυλαι ᾅδε ε κατισχύσουσι, μιαν επιτολήν ὁμολογουμένην καταλελοιπεν εσω δε και δευτεραν, αμφιβαλλεται γαρ. τι δεν περί του αναπεσοντος λέγειν επι το ςήθος του Ιησε, Ιωαννε ; ός ευαγγελιον ἑν και ταλελοιπεν, ὁμολογων δυνασθαι τοσαυτα ποιησειν, ἃ ουδε ὁ κόσμος χωρησαι εδύνατο εγραψε δε και την αποκαλυψιν, κελευθείς σιωπησαι και μη γράψαι τας των ἑπτα βροντων φωνας καταλελοιπε δε και επιτολην πανυ ολίγων ευχων εγω δε και δευτεραν και τρίτην επει 8 παντες φασι γνησιους είναι ταυτας" πλην

εισι τίχων αμφοτεραι ἑκατον ετι προς τουτοις περι της προς Εβραιους επιτολής εν ταις εις αυτην ὁμιλίαις ταυτα διαλαμβαναι ότι ο χαρακτης της λέξεως

M

ment, may confult Lardner's Credibility, in which this article is treated with most particular attention.

SECT. II.

Information collected by Eufebius from the Works of the Three First Centuries.

HAD the writers of the two first centuries poffeffed the fame anxious

έχει το

care

λεξεως της προς Εβραίους επιγεγραμμένης επιτολής, ουκ εν λόγῳ ιδιωτικον το Αποτολε, ὁμολογησαντος ἑαυτον ιδιωτην είναι τῷ λόγῳ, τουτ' εςι τη φρασει άλλα εσιν ή επισολη συνθεσει της λέξεως Ἑλληνικωτερας πως επισάμενος κρίνειν φρασεων διαφορας, ὁμολο γῆσαι αν πάλιν τε αν ότι τα νοήματα της επιςολής θαυμασια εςι, και ου δευτερα των Αποςολίκων ὁμολο γουμένων γραμμάτων, και 870 αν σύμφησαν είναι αληθές, πας ὁ προσεχων τη αναγνώσει τη Αποτολική τούτοις μεθ ̓ ἑτερα επιφερει λεγων. εγω δε αποφαι νόμενος είποιμ' αν, ότι τα μεν νοηματα το Αποτολές εν ἡ δὲ φρασις και ἡ συνθεσις, απομνημονεύσαντος τινος τα αποτολικά, και ώσπερει σχολιογραφήσαντος τα ειρημενα ύπο τε διδασκαλε ει τις εν εκκλησία έχει

I

ταυτην

care for pofterity which Origen evinced, we fhould have been able to prove the authenticity of the books of the New Teftament with greater ease and more fatisfaction. Yet Eufebius has, in a certain degree, fupplied the lofs. This father of ecclefiaftical-history af fures us that he had read the works of Chriftian antiquity with great diligence, and efpecially with the view of afcertaining what writings had been received fince the origin of Chriftianity as genuine works of the Evangelifts and Apoftles. He imparts the refult of this inquiry in feveral particular chapters of his Ecclefiaftical History. -In the Third book" he treats of the Epiftles of the Apoftles; refpecting which, he had found in the works of

ταυτην επιςολήν ὡς Παύλε, άυτη ευδοκιμείτο και επι

8 yaę εική å αρχαιοι ανδρες ως Παυλο παρωδε ὁ γραψας την επιτολήν, το μεν αληθές

TYTW δεδωκασι Θεος είδει.

τις

Cap. iii. iv. and xxiv. p. 89–92, and 115–